در این شماره گاهـنامه، گزیده ای از موارد مربوط به استریلیزاسیون با استفاده از گاز اتیلن اکساید و ایمنی آن به اختصار مرور می شود.

EO GAS

آژانس CDC یا Centers for Disease Control and Prevention در سال 2008 می گوید اتیلن اکساید (Ethylene oxide) یا ETO یا EtO یا EO از سال 1950 به شکل گسترده ای به عنوان عامل استریل کننده، برای وسایل حساس به رطوبت و حرارت استفاده می شود.

به دلیل وجود CFC به عنوان عامل پایدارکننده به همراه گاز اتیلن اکساید و به دلیل الزامی شدن وجود یک حذف کننده برای باقی مانده اتیلن اکساید در دستگاه استریلایزر، از سال 1995 کارشناسان به فکر ابداع روش های نوین استریلیزاسیون در دمای پایین افتادند.

استریلایـزرهای اتـیلن اکساید که FDA اکنون روانه بازار می کند از 100درصد اتیلن اکساید یا اتیلن اکساید به همراه پایدارکننده هایی به جز CFC مانند دی اکـسیدکربن و یـا HCFC استـفاده می کنند. گرچه از ابتدای سال 2015، بر اساس الزام سازمان محیط زیست ایالات متحده، فروش و استفاده از محصولات با پایه HCFC ممنوع می شود.

EO Sterilization

اتیلن اکساید خالص، گازی بی رنگ و سمی است که قابل اشتعال و انفجار می باشد. وجود CO2 و یا HCFC میزان قابلیت اشتعال اتیلن اکساید را کاهش می دهند. چهار پارامتر ضروری در استریـلیزاسیون با استفاده از گاز اتیلن اکساید، غلظت گاز اتیلن اکساید، دما، رطوبت نسبی، و زمان هستند.

غلـظت گـاز از 450 تا 1200میلی گرم در لیتر، دما بین 37 تا 63 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی از 40 تا 80 درصد، و زمان 1 تا 6 ساعت در معرض قراردادن برای این نوع استریلیزاسیون لازم است. در یک محدوده، غلظت بیشتر اتیلن اکساید و دمای بیشتر، می تواند زمان استریلیزاسیون را کاهش دهد.

آژانس OSHA یا همان Occupational Safety and Health Administration که بخشی از وزارت کار ایالات متحده است، بیشترین میزان قابل قبول در معرض EO قرارگرفتن را برای 8 ساعت کار روزانه و 40 ساعت کار در هفته 1ppm تعیین کرده است (به این معنی که یک قسمت از یک میلیون قسمت هوا، می تواند EO باشد).

استریل کردن با استفاده از اتیلن اکساید باید محدود به وسایلی شود که حساس به دمای بالا و رطوبت هستند و سازگار با اتیلن اکساید باشند. مایعات، پودرها، و روغن ها را نباید با این سیستم استریل کرد. در این نوع استریلایزر معمولا محدودیت طول و قطر لومن ها وجود ندارد. رطوبت نسبی در زمان آماده سازی و بسته بندی کردن وسایل باید 35 تا 60 درصد باشد. قطرات موجود بر روی وسایل باید پیش از بسته بندی خشک یا پاک شوند.

وسایل متخلخل نباید با استفاده از هوای داغ فشرده خشک شوند، چرا که با این کار میـزان رطوبـت بسیـار کاهش می یابد. رطوبت باعث هیدراتـه شدن میکروارگـانـیسم ها می شود و آن ها را برای از بین رفتن توسط اتیلن اکساید آماده تر می کند. البته وجود قطرات آب بر روی وسایل مطلوب نیست، چرا که قطرات باعث جلوگیری از نفوذ و تماس اتیلن اکساید با میکروارگانیسم ها می شود یا غلظت اتیلن اکسایدی که با میکروارگانیسم در تمـاس است را کاهش می دهد و استریلیزاسیون را دچار مشکل می کند.

رطوبت بیش از اندازه هم چنین باعث تولید اتیلن گلیکول می شود. اتیلن گلیکول از ترکیب اتیلن اکساید با آب ایجاد می شود و در انتهای سیکل با استفاده از هوادهی خارج نمی شود. باید سعی شود که در هر سیکل، وسایلی استریل شوند که زمان هوادهی آن ها باهم یکسان است. اگر فاز هوادهی در انتهای سیکل در همان چمبر انجام نمی شود، وسایل را باید در سبدهای فلزی قرار داد تا در زمان جابجایی برای هوادهی، دست کاربر با پک ها تماسی نداشته باشد.

سبد فلزی اتیلن اکساید را جذب نمی کند و می توان پیش از هوادهی به آن دست زد. اگر لازم است که به پک هایی دست زده شود باید دستکش مخصوص استفـاده شود. بیشتـرین احتـمال قـرارگرفتـن در مـعرض اتیلن اکساید، در انتهای سیکل و زمان بازکردن درب دستگاه است. بسته به این که استریلایزر دارای فاز تخلیه و هم چنین هوادهی هست یا نه، و با توجه به توصیه سازنده استریلایزر، باید اقدامات لازم را در زمان بازکردن درب دستگاه انجام داد.

برخی استریلایزرها دارای فاز سم زدایی با استفاده از بخار آب در فشار پایین هستند، در آن ها هم لازم است دستورات سازنده در زمان سیکل های متوقف شده و کامل نشده اجرا شود. برای بردن وسایل استریل شده به قسمت هوادهی لازم است که گاری یا ترالی کشیده شود و هل داده نشود. هل دادن ترالی باعث می شود کاربر در معرض هوایی قرار بگیرد که از روی وسایل به سمت او در جریان است. استریلایزر EO می تواند فاز تخلیه گاز از چمبر در انتهای کار (Purge)، قابلیت هوادهی در همان چمبر استریل کردن، فاز سم زدایی (Detoxification)، و پمپ خلا داشته باشد.

برای هوادهی باید کابینت های مخصوص این کار با اندازه لازم برای وسایل استریل شده، دمای کنترل شده، جریان هوای کنترل شده، و تبادل هوای فیلترشده و با تعداد مشخص تبادل هوا در ساعت وجود داشته باشد. هوادهی در هوای آزاد قابل قبول نیست. وسایل شیشه ای و فلزی غیرمتخلخل بدون پوشش و بسته بندی، نیازی به هوادهی ندارند. برای تعیین مشخصات و زمان هوادهی، توصیه سازنده مواد بسته بندی و سازندگان وسایل استریل شده هم باید در کنار توصیه سازنده استریلایزر و سازنده سیستم هوادهی مدنظر باشد.

زمان هوادهی باید بر اساس وسیله ای باشد که طولانی ترین زمان را لازم دارد. هرچه دما در هوادهی بالاتر باشد، زمان هوادهی کوتاه تر می شود، البته دما باید بر اساس توصیه سازنده سیستم هوادهی و بر اساس تحمل دمایی وسایل استریل شده باشد. اگر از بسته بندی ثانویه یا ضدگردوغبار استفاده می شود، باید پس از خنک شدن وسایل پس از هوادهی این بسته بندی ثانویه انجام شود، و کاربری که این بسته بندی را انجام می دهد باید دستان خشک و تمیز داشته باشد.

پیش از هر سیکل باید لاستیک درب استریلایزر و درب هوادهی بازدید شود. روزانه هم باید توری تخلیه چمبر، داخل چمبر و سطوح بیرونی بازدید شود. آزمون نشتی برای استریلایزرهای EO چه آن هایی که در فشار مثـبت کار می کنند و چه آن هایی که در فشار منفی (دارای پمپ خلا) کار می کنند، باید بر اساس توصیه سازنده و الزامات انجام شود. بر اساس توصیه های سازنـده دستـگاه، بایـد نگهداری های دوره ای و پیشگیرانه و کالیبراسیون انجام شود.

Design Considerations

تمام استریلایزرهای اتیلن اکساید و هوادهنده ها باید در فضایی تحت کنترل قرار داده شوند که به طور فیزیکی نیز از دیگر بخش های کاری جدا است. فرآیند استریلیزاسیون با گاز اتیلن اکساید بالقوه خطرناک است، باید کاربران آن آموزش مرتبط کافی دیده باشند و وسایل پایش در محیط وجود داشته باشد. باید تابلوهای لازم در محل موجود باشد (مانند خطر اتیلن اکساید؛ خطر سرطان؛ فقط ورود پرسنل مجاز؛ نیاز به ماسک و پوشش مخصوص؛ …).

وجود سیستم تهویه برای کاهش غلظت اتیلن اکساید باقی مانده یا نشت کرده لازم است تا در معرض قرار گرفتن پرسنل به حداقل برسد. فاصله کافی با توجه به تجهیزات و تهویه، باید بین محل استریلایزر و هوادهی آن، تا محل امن کار پرسنل باشد. تجهیزات ایمنی فردی برای شرایط اورژانسی باید در دسترس باشد. افراد غیرمرتبط باید با استفاده از پارتیشن ثابت یا متحرک، علامت ها، نواررنگی کف زمین، رنگ بندی کف زمین، یا هر روش مناسب دیگر دور نگه داشته شوند.

در فضای کاملا نزدیک به استریلایزر و سیستم هوادهی نباید وسیله ای انبار کرد، ممکن است وسایل، اتیلن اکساید را به خود بگیرند و در زمان برداشتن، پرسنل را در معرض اتیلن اکساید قرار بدهند. دمای کلی فضای کاری بین 20 تا 23 درجه سانتی گراد، قسمت کثیف یا آلودگی زدایی 16 تا 18، در قسمت استریلایزرها 24 تا 29 (یا بر اساس توصیه سازنده دستگاه)، قسمت استریل یا انبارش و فضاهای پرسنلی مانند توالت ها، دوش ها، و اتاق کمدها می تواند تا 24 درجه سانتی گراد باشد. دما باید پایش و ثبت روزانه شود. رطوبت نسبی باید بین 30 تا 60 درصد باشد و در قسمت انبارش از 70 درصد بیشتر نباشد.

تهویه محلی یا موضعی (local) شامل هود خروجی، کانال بندی ها، و اگزوز فن، آلودگی را پیش از آن که پخش شوند، گرفتار و کنترل می کند. کارایی تهویه محلی را این موارد تعیین می کند: ابعاد هود، طراحی و مکان هود، الگوی جریان هوا بین نقطه مورد کنترل و هود، نرخ و سرعت جریان هود، سرعتِ گرفتن آلودگی توسط هود و سرعت جریان هوا در اطراف منابع آلودگی، ویژگی های طراحی سیستم.

نقاطی که می توان تهویه محلی انجام داد: فضای چسبیده به در بازشونده دستگاه، محل شیر فشارشکن (در صورت وجود)، محل بالای لوله تخلیه در استریلایزرهایی که به تخلیه کف شور تخلیه می کنند، محل (های) اتصال سیلندر گاز اتیلن اکساید، محدوده هواکش سیستم هوادهی دستگاه. به دلیل ممکن بودن نشت گاز از لاستیک یا واشر دور درب دستگاه، باید تهویه درب دستگاه در کل زمان کارکردن استریلایزر روشن باشد. در صورت استفاده از مخلوط قابل اشتعال اتیلن اکساید، فن نباید از نوعی باشد که جرقه می زند، هود هم باید به لحاظ الکتریکی اتصال زمین شده باشد.

با توجه به محل ساختمان ها و جهت باد غالب، باید کانال های خروجی نصب شود و انتهای آن ها باید در نقطه ای دست کم 6/7 متر دور از نقطه ای باشد که هوا وارد ساختمان می شود. باید سیستم های آلارم برای سیستم تهویه وجود داشته باشد که هر زمان نقصی در سیستم ایجاد شد، وجود مشکل را اعلام کند. تهویه عمومی محل استریلایزر و سیستم هوادهی باید دست کم 10 بار در ساعت باشد.

تهویه عمومی نباید تنها عامل کاهش غلظت اتیلن اکساید تا حدود مجاز باشد، تهـویه محلی یا نقطه ای و کاربری درست هم لازم است. وضعیت تهویه باید در دوره های کوتاه تر از سالانه توسط افراد متخصص و مجاز بررسی شود. وجود چشم شوی مناسب برای زمان های اورژانسی لازم است، البته نباید در محل قرارگرفتن استریلایزر باشد. خارج کردن و تخلیه اتیلن اکساید باید بر اساس قوانین ملی و منطقه ای باشد.

گرچه دریچه تهویه نباید طوری باشد که گاز اتیلن اکساید را در ساختمان یا محل عبور و مرور افراد آزاد کند، ولی نباید هم زیاد در هوای آزاد کانال کشی شده باشد، چرا که بخارآب موجود در چمبر در زمان عبور از کانال ها در صورت سردبودن هوا یخ می زند و خروج گاز را مشکل می کند. در ضمن EO از هوا در دمای اتاق یا دمای پایین تر، سنگین تر است و اگر در طول کانال ها سرد شود به خوبی خارج نمی شود.

شیر اطمینان استریلایزر که در شرایط خاص و در زمان بالا رفتن بیش از حد فشار در دستگاه عمل می کند، باید دارای سیستم تهویه باشد. کاربران باید آموزش و آگاهی کافی در مورد تاثیرات کوتاه مدت و بلندمدت گاز اتیلن اکساید، در صورت در معرض قرارگرفتن را دریافت کنند. نگـهداری کارتریج های اتیلن اکساید باید با توجه به قابلیت اشتعال آن انجام شود.

یعنی بر اساس تعداد آن ها تصمیم گیری شود و اگر تعداد زیاد است باید محل نگهداری مناسب باشد. دور انداختن کاتریج های استفاده شده و تاریخ گذشته باید بر اساس الزامات باشد. روش برخورد با سیلندرهای خالی EO باید همان روش برخورد با سیلندرهای پر باشد. پیش از تحویل سیلندر، تست نشتی باید انجام شده باشد.

Monitoring

در این نوع استریلیزاسیون نیز مونیتورینگ شامل سه قسمت است: فیزیکی، شیمیایی، و بیولوژیکی. فیزیکی شامل ثبات ها، نمایشگرها، برگه چاپی سیکل، و گیج ها است. کاربر باید پیش از استفاده از دستگاه، تاریخ و ساعت دستگاه را بازدید کند و مطمئن شود که چاپگر کار می کند. در پایان سیکل و پیش از خارج کـردن وسایـل هم بایـد برگه چاپی یا نمودار بررسی شود. استریلایزرهایی که ثبت کننده سیکل یا چاپگر ندارند، نباید استفاده شوند.

اندیکاتور شیمیایی بیرونی یا external به شکل لیبل، چسب، کارت، و موجود در حاشیه برخی مواد بسته بندی، فقط برای این است که پک های مورد فرآیند استریل قرارگرفته و نگرفته را بتوان تمیز داد. اندیکاتور داخل هر پک می تواند نوع کلاس 4 یا 5 باشد (استفاده از کلاس 6 در حال حاضر در این متن برای EO تعریف نمی شود، پس از تولیدشدن و موجودشدن کلاس 6، در چنین متونی، استفاده از آن بررسی می شود، این در حالی است که در حال حاضر استفاده از هر سه کلاس 4، 5، و 6 برای استریلیزاسیون بخار در راهنماها آمده است).

استفاده از کلاس 4 یا 5 بسته به اطلاعاتی است که می خواهید بگیرید. اندیکاتور داخلی در نقطه ای از هر پک قرار داده می شود که برای نفوذ EO سخت ترین نقطه باشد، این نقطه ممکن است مرکز هندسی پک باشد یا نباشد. اندیکاتور بیولوژیک، به شکل مستقیم میزان کشنده بودن فرآیند استریلیزاسیون را اندازه گیری می کند و باید حاوی اسپور باسیلوس آترافئوس (Bacillus atrophaeus) باشد و مطابق با استاندارد ANSI/AAMI/ISO11138.

در هر سیکل، اندیکاتور بیولوژیک در داخل PCD باید استفاده شود، اگر تست پک آماده تجاری بیولوژیک استفاده نشده است. پس از نقص در سیکل، ایراد و تعمیرات کلی هم باید از اندیکاتور بیولوژیک داخل PCD استفاده کرد. در سیکل حاوی ایمپلنت نیز باید تا مشخص شدن نتیجه اندیکاتور بیولوژیک، ایمپلنت ها را قرنطینه کرد.

اشکالات متداولی که با مونیتورینگ کشف می شود شامل غلظت ناکافی EO، رطوبت نسبی ناکـافی، دمای نامـناسب، زمان نامناسـب فاز استریل، بسته بندی نامناسب، و بارگذاری نامناسب است. یک PCD روتین برای هر سیکل می تواند هم تجاری و آماده باشد و هم توسط کاربر ساخته شود. روش ساختن آن به این ترتیب است:

1) پیستون یک سرنگ خارج شود و یک اندیکاتور بیولوژیک (به شکل کامل) در درون سرنگ پلاستیکی قرار داده شـود. انـدازه سرنـگ باید آن قدر بزرگ باشد که وقتی پیستون درون سرنگ قرار داده می شود، پیستون به اندیکاتور بیولوژیک برخورد نکند. انتهای سرنگ (سمت سوزن) باید باز باشد. اگر اندیکاتور بیولوژیک به شکل نواری باشد، جهت قراردادن آن اهمیت ندارد، اما اگر از نوعی است که دارای درپوش است و درپوش آن سوراخ دارد، باید سمت سوراخ (های) درپوش اندیکاتور به سمت انتهای باز سرنگ (سمت سوزن) باشد.

2) سپس سرنگ حاوی اندیکاتور بیولوژیک به همراه یک اندیکاتور شیمیایی درون حوله قرار داده می شود و حوله تا می شود. حوله باید تمیز و از نوع بافـته (دارای تـار و پود)، در اندازه حدود 45 در 75 سانتی متر، و 100درصد کتان باشد. باید حوله 3 تا بشود و سپس دوباره 3 تا بشود، یعنی در مجموع 9 لایه.

3) حوله به همراه وسایل داخلش باید درون یک پوچ یا پاکت کاغذی پلاستیکی (peel pack) یا در یک پوشش بافته یا نبافته قرار داده شود. نکته: تمام وسایلی که برای این PCD استفاده می شود باید دست کم 2 ساعت پیش از استفاده، در دمای اتاق (18 تا 24 درجه سانتی گراد) و رطوبت نسبی حداقل 35 درصد نگهداری شده باشند. محل قراردادن این PCD روتین در نقطه ای از چمبر است که سخت ترین نقطه برای استریلیزاسیون است، اگر سازنده دستگاه نقطه ای را معرفی نکرده باشد، این نقطه در مرکز بار یا مرکز کل وسایل خواهد بود. در استریلایزر رومیزی اگر امکان قراردادن در مرکز بار وجود ندارد، باید از نقاطی استفاده کرد که در نیمه جلویی چمبر قرار دارند.

[/vc_column_text][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_single_image image=”8379″ img_size=”large” style=”vc_box_shadow_border”][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_single_image image=”8380″ img_size=”large” style=”vc_box_shadow_border”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

این PCD باید دارای لات نامبر سیکل هم باشد. در انتهای سیکل بر اساس رعایت موارد ایمنی باید PCD برداشته شود. به جز این اندیکاتور بیولوژیک درون PCD، انکوبه کردن یک اندیکاتور بیولوژیک از همان جعبه یا لات نامبر بدون این که درون استریلایزر قرار داده شود، لازم است، تا صحت اسپورها، محیط کشت و انکوباسیون بررسی شده باشد. در صورت مثبت شدن اندیکاتور بیولوژیک داخل PCD پس از انکوباسیون، باید بر اساس روش اجرایی عمل کرد.

این PCD که تعریف شد، برای پایش روتین بود. پس از نصب و راه اندازی استریلایزر، جابجایی آن، تغییر کلی در آن، نقص در کار استریلایزر، و تعمیرات کلی، باید از یک PCD دیگر استفاده کرد. به هیچ وجه نباید از وسایل یک بارمصرفی که استفاده شده است، برای ساختن PCD استفاده کرد. برای ساختن این PCD، وسایلی که در ادامه تعریف می شود، درون چهارحوله تاشده قرار داده می شوند و سپس تمام بسته حوله ها درون 2 لایه پوشش قرار داده می شوند و نوار چسب مخصوص اتیلن اکساید برای مهارکردن بسته به پوشش ها زده می شود.

وسایل لازم برای این PCD:

← دو عدد سرنگ و دو عدد اندیکاتور بیولوژیک که شبیه همان سرنگ PCD روتین اسمبل می شوند؛

← چهار عدد حوله (با شرایط همان حوله PCD روتین) که هریک 3 تا می شود و سپس 2 تا، یعنی دارای 6 لایه (هرکدام از حوله ها جداگانه)، سپس 4 حوله تاشده بر روی هم قرار داده می شوند؛

← یک لوله پلاستیـکی راه هـــوایی بــزرگـسـال (adult plastic airway)؛

← یـک قـسمـت 25 سانتی متری از لـوله لاتـکس بـا قطر داخلی نیم سانتی متر، ضخامت دیواره 15/0 سانتی متری (اگر لوله لاتکس مـوجود نبود، می توان از PVC استفاده کرد)؛

← یک اندیکاتور شیمیایی مخصوص اتیلن اکساید؛

← دو عدد حوله 60 در 60 سانتی متری، بافته یا نبافته.

همانند PCD روتین، باید وسایل ساخت PCD، از قبل در دمای 18 تا 24 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی حداقل 35 درصدی برای دست کم 2 ساعت نگهداری شده باشند (برای سادگی و روشن بودن بحث، نام آن PCD اول که دارای یک سرنگ بود را “PCD روتین” و نام این PCD که دارای دو سرنگ است را “PCD چالش” می گذاریم). انواع PCDها هم می توانند توسط کاربر ساخته شوند و هم می توانند تجاری و آماده باشند.

پس از نصب و راه اندازی و جابجایی استریلایزر، در سه سیکل متوالی، باید از PCD چالش برای آزمون استفاده کرد. داخل چمبر باید بار شبیه سازی شده باشد (نه وسایلی که قرار است استریل شوند).

بار شبیه سازی شده شامل تعدادی PCD چالش است اما بدون اندیکاتور بیولوژیک. تعداد این PCDهای چالش بدون اندیکاتور بیولوژیک بر اساس حجم و ظرفیت چمبر است.
پس از تغییرات طراحی در ساختار استریلایزر، PCD چالش در سه نیمه سیکل متوالی (در نیمه سیکل، زمان در معرض EO قرارگرفتن، نیمه زمان اصلی و معمول است) و با بار شبیه سازی شده برای آزمون استفاده می شود. سپس سه سیکل کامل با استفاده از PCD چالش و بدون هیچ باری (چمبر خالی) آزمون می شود.

بار شبیه سازی شده با استفاده از PCDها ساخته می شود:

حجم استریلایزر

 به لیتر

PCDهای چالش

دارای اندیکاتور بیولوژیک

PCDهای چالش

بدون اندیکاتور بیولوژیک

تعداد کل

PCDها

110 1 3 4
140 1 4 5
250 1 6 7
680 2 17 19
850 2 21 23
1100 2 28 30
2000 3 52 55
بیش از 2265 5 57 تا 72 62 تا 77

برای ظرفیت های دیگر، باید دست کم 10درصد حجم چمبر با PCDها پر شود تا بار شبیه سازی شده ساخته شود.

قراردادن PCDها در چمبر استریلایزر بر این اساس است:

• برای چمبرهای 2265 تا 2830 لیتری، 5 عدد PCD چالش استفاده می شود:

• برای چمبرهای 1130 تا 2264 لیتری، 3 عدد PCD چالش استفاده می شود:

• برای چمبرهای 450 تا 1129 لیتری، 2 عدد PCD چالش استفاده می شود:

• برای چمبرهای کوچک تر از 450 لیتری، 1 عدد PCD چالش استفاده می شود:

پس از چینش این PCDهای چالش که دارای اندیکاتور بیولوژیک هستند، باید بار شبیه سازی شده یا همان PCDهای چالش بدون اندیکاتور بیولوژیک را در چمبر قرار داد. در انتهای سیکل استریلایزر، باید PCDها هوادهی شوند. اگر هوادهی انجام نمی شود، در برداشتن و بازکردن PCDها، باید استفاده از اتاق با تهویه مناسب و تجهیزات محافظتی لازم مد نظر باشد.

 

آزمون پایش فیزیکی پایش شیمیایی و بیولوژیک
سیکل روتین بله اندیکاتور شیمیایی داخلی و بیرونی برای هر پک

یک PCD روتین دارای اندیکاتور بیولوژیک و شیمیایی

(ایمپلنت ­ها تا آماده ­شدن پاسخ اندیکاتور بیولوژیک در قرنطینه می­ مانند)

پایش کارایی بله اندیکاتور شیمیایی داخلی و بیرونی برای هر پک

یک PCD روتین دارای اندیکاتور بیولوژیک و شیمیایی

نقص سیکل بله پایش یک سیکل با چمبر حاوی وسایل دارای ترکیب و چگالی وسایل همان سیکلی که مشکل داشته است به همراه یک PCD روتین دارای اندیکاتور بیولوژیک و شیمیایی

(وسایل و پک­ها تا آماده­ شدن پاسخ اندیکاتور بیولوژیک در قرنطینه می ­مانند)

نقص دستگاه و تعمیرات کلی بله پایش 3 سیکل متوالی با چمبر حاوی وسایل دارای ترکیب و چگالی وسایل همان سیکلی که مشکل داشته است به همراه یک PCD روتین دارای اندیکاتور بیولوژیک و شیمیایی

(وسایل و پک­ها تا آماده ­شدن پاسخ اندیکاتورهای بیولوژیک در قرنطینه می­ مانند)

نصب و جابجایی بله پایش 3 سیکل متوالی با چمبر حاوی PCD چالش و بار شبیه ­سازی­ شده
تغییرات ساختار و طراحی دستگاه بله پایش 3 نیمه­سیکل متوالی با چمبر حاوی PCDچالش و بار شبیه ­سازی­ شده

سپس پایش 3 سیکل متوالی بعدی با چمبر خالی فقط حاوی PCD چالش

تضمین کیفیت دوره­ای بله قراردادن اندیکاتورهای شیمیایی و بیولوژیک در وسایل آزمون

 

دانلود گاهنامه

این نوشته در ارسال شده است. این لینک مستقیم به این نوشته است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *