به منظور استریل ماندن ابزار و وسایل بعد از فرآیند استریلیزاسیون و امکان حمل آن ها تا نقطه مصرف، باید پیش از استریل کردن، بسته بندی انجام شود.

برای بسته بندی کردن با کاغذ، و پارچه های بافته و نبافته، چسب های نواری مخصوص استریلیزاسیون و پایه یا نگهدارنده چسب مورد نیاز هستند.

آگاهی و مهارت کافی برای تکنیک های بسته بندی لازم است، نمی توان کاغذ و پارچه را به هر شکل دلخواه تا کرد. حتما باید از چسب های نواری که برای بسته بندی در فرآیندهای استریلیزاسیون هستند استفاده کرد.

پرسنل باید مهارت و دقت لازم را در مورد بسته بندی داشته باشند و ضمن برخورداری از ملزومات استاندارد، مطابق با پروتکل ها و روش های اجرایی مرکز این کار را انجام دهند.

مثلا این که یک پک باید دولایه بسته شود یا خیر، باید بر اساس نیاز مرکز باشد. لازم است همواره برای بسته بندی از چسبی استفاده شود، که امکان نفوذ عامل استریل کننده در مرحله استریل شدن و امکان خروج در مرحله آخر را بدهد.

مثلا در فرآیند استریلیزاسیون بخار، چسب باید امکان خروج هوا و ورود بخار را به بسته بندی بدهد و از طرفی قابلیت حفظ شکل اولیه بسته بندی را داشته باشد و باز نشود.

از طرفی مواد اولیه چسب باید کیفیت در سطح لازم را داشته باشند. یعنی نمی توان از هر مواد اولیه ای، چسب مخصوص استریلیزاسیون تولید کرد.

معمولا از چسبی استفاده می شود که خط های اندیکاتور نیز دارد، که این اندیکاتور بر اساس فصل اول استاندارد ISO 11140، یک اندیکاتور تیپ یا کلاس یک است.

تیپ یا کلاس بندی در گاهنامه شماره 103 مان آرتا سلامت مرور شده است. پس از پایان سیکل، این خط های اندیکاتور، با تغییررنگی که از خود نشان می دهند، امکان تفکیک و مشخص کردن پک های مورد فرآیند قرار گرفته را به کاربران می دهند.
برخی تولیدکنندگان چسب های نواری استریلیزاسیون، چسب های بدون خط اندیکاتور نیز تولید می کنند.

نکته در این است که اگر مرکزی بخواهد از چسب نواری بدون خط استفاده کند، باید این چسب بدون خط، مخصوص فرآیند استریلیزاسیون باشد، یعنی از هر نوار چسبی برای بسته بندی نباید استفاده کند.

به منظور ثبت اطلاعات موردنیاز بر روی بسته بندی، باید از چیزی استفاده کرد که تحمل فرآینداستریلیزاسیون را داشته باشد و ماندگار باشد و جوهر آن نیز پخش نشود. چسب محل مناسبی برای نوشتن است و نباید بر روی مواد بسته بندی چیزی نوشته شود.